Eerste weken Down Under

Hier is ie dan eindelijk, mijn eerste "verhaaltje"!

Vluchten & Singapore

Maandag 19 oktober was het dan zover: mijn avontuur Down Under ging van start! Rond 12.30 ingecheckt op Schiphol, tussendoor even tijd gehad om met papa en mama te kletsen bij de Starbucks en vervolgens afscheid van ze te nemen. Om 15.20 vertrok de vlucht naar Dubai, echt ideaal om een tablet voor je neus te hebben waar je o.a. series en films op kunt kijken (rara wat zou ik toch gedaan hebben). Op Dubai Airport (wat een enorm vliegveld) moesten we nog een paar uur wachten voor de volgende vlucht naar Singapore, die om 03.05 ging (inmiddels 20 oktober). Dat was een laaaange vlucht en heb amper kunnen slapen, maar gelukkig was wel iedereens bagage aangekomen in Singapore. Alle bagage moest nog even door een scanner en ze dachten dat ik pepperspray mee had (zoiets heet een klein haarlakje mensen), maar dat was zo opgelost. Een stukje verder werden we opgehaald door een klein mannetje van Tour East Singapore, die alles 3 x vertelde en zichzelf vooral erg grappig vond (helaas voor hen hadden zijn “grapjes” geen effect op 18 intens vermoeide backpackers). We werden afgezet bij ons hotel (zag er prima en boven verwachting uit) en omdat ik ineens over mijn vermoeidheid heen was, ben ik samen met Nicky (kamergenoot daar en part of the Dutch group) het zwembad ingedoken. In de stad was het namelijk erg benauwd, heiig en 33 graden. Gek gezicht eigenlijk, een zwembad midden tussen de hoge gebouwen.

Anyway, volgende ochtend (21 okt) ontbeten in het hotel en gewacht om opgehaald te worden voor de tour in de middag (kaarten bleek goed tijdverdrijf). ’s Middags met de bus de tour gehad langs een aantal bekende plekken in Singapore, waarbij we van stop naar stop reden en tussendoor steeds even eruit mochten om foto’s te maken en/of rond te lopen. O.a. Marina Bay, Merlion Park, Thian Hock Keng Temple, National Orchid Garden (wow) en Little India gezien, zie ook de foto’s.

Rond een uur of 6 weer op het vliegveld, inchecken en al, pizza gegeten en vervolgens boarden voor de vlucht naar Sydney. Daar mocht ik eerst nog even mijn wandelschoenen uit doen (ja, als een van de weinige, hoe kan het ook anders). Alles was oke, dus ik mocht gewoon mee naar Sydney!

Eerste dagen Sydney

In het vliegtuig kregen we wat formulieren uitgedeeld, die je moest invullen om het land in te komen, dus maar invullen die handel. Eenmaal aangekomen in Sydney (22 okt) stond er een mega rij bij de douane. Na een tijdje was ik dan eindelijk aan de beurt: met mijn paspoort en formulier in de hand naar de balie. Mijn zorgvuldig ingevulde papiertje werd door de mevrouw gelijk in de prullenbak naast haar gegooid en er werd maar liefst 5 seconden naar mijn paspoort gekeken om te zien of ik het wel echt was, that was it. Tot zover de heftige controle bij de douane in Sydney.

Op naar de bagageband en thank god, mijn felgele flightbag (met daarin backpack) kwam al snel weer in zicht. Geen gedoe dus met verloren bagage, fijn hè mam! Daar namen we afscheid van de 3 Dutchies die verder gingen reizen naar Nieuw-Zeeland. Vervolgens werden we opgevangen door mensen van de organisatie hier (prima geregeld) en werden we met een busje naar het hostel in het centrum van Sydney gebracht (zo’n 30 minuten rijden ongeveer). Het ‘WakeUp’ hostel zou ons “home away from home” worden voor de daarop volgende dagen. Een relatief duurder hostel, maar van alle gemakken voorzien en je hebt het idee dat ze hier 24/7 aan het schoonmaken zijn, top dus! Die middag zijn we gelijk naar Work & Travel Company (dit is de partnerorganisatie van Travel Active hier in Australië, later noem ik het gewoon WTC) gegaan om met name wat administratieve dingetjes te regelen: waar moet je zijn voor bepaalde zaken, simkaart, bankrekening en pas, etc. Verder niet al te veel meer gedaan en op tijd gaan slapen.

Vrijdag 23 oktober eerst ontbeten @ WakeUp (bij aankomst 3 vouchers ontvangen om daar gratis te ontbijten, helemaal goed) om daarna om 09.00 naar WTC te gaan voor een oriëntatiepraatje (over werk, handige apps, reizen, tips, etc.). Daar ook gelijk een 5-daags Surf Camp geboekt en betaald voor de maandag (verderop meer hierover)!!! ’s Middags met Tessel, Femke (twee meiden van de Nederlandse groep) en Lauren (leuke, Engelse meid van 28 die we daar hebben ontmoet) de Sydney Walking Tour zelf gedaan. Alhoewel het weer niet top was, heb ik toch wat mooie foto’s kunnen maken.. Van o.a. Opera House, Harbour Bridge, Botanic Gardens, etc…. In 1 woord: WAUW! Zo gaaf om dit alles in het echt te zien en ernaast te staan bij wijze van in plaats van het op tv te zien.. Alsof dat nog niet genoeg was, ben ik ’s avonds nog een keer naar het Opera House gelopen maar dan met Tessel, Nick en Daniël (alle drie van de NL groep).

Zaterdag (24 okt) was weer een dag van geld uitgeven: een groot deel van de East Coast trip geboekt! Hoe dat zo? Lauren, Tessel en ik waren net boodschappen wezen doen toen we langs een reisbureau liepen en buiten op een bord een goede deal zagen staan. Vicky (meid uit Engeland die bij dat reisbureau werkt) sprak ons aan en zei dat we altijd langs mochten komen. Wij eerst maar even braaf gaan lunchen in ons hostel, om vervolgens terug te gaan naar ‘Happy Travels’ (het reisbureau). Zo’n 1,5 uur hebben we daar gezeten om samen met Vicky alles uit te zoeken en een aantal grote trips + buspas te boeken. Ook hebben we van haar allerlei vouchers gekregen (goedkope overnachtingen, gratis eten, korting op andere trips, etc.), Vicky is echt onze held haha! Overdonderd door alles gingen we daarna maar avondeten (pasta is altijd een goed idee) en ’s avonds een drankje gedaan in Side Bar (de bar/pub onder het WakeUp hostel).

De dag erna (25 okt) met z’n drietjes de ferry gepakt richting Manly. Na zo’n 45 minuten op het strand gelegen te hebben, werd er omgeroepen dat het er een haai was gespot en dat men het water uit moest. Niks aan het handje verder, niets gezien, maar omdat het weer ineens omsloeg zijn we een stukje gaan lopen over de markt daar en hebben onze lunch opgegeten (brood met salami). Daarna maar weer terug gegaan naar het centrum om onze leftover pasta van de dag  ervoor op te eten.

Surf Camp

26 oktober was het dan eindelijk zover: Surf Camp!!:) Een van de dingen die ofcourse bovenaan mijn bucketlist stond, werd werkelijkheid (om in de clichés te blijven hangen)! Samen met 90 andere backpackers met de bus opgehaald, om vervolgens twee uur richting het zuiden te rijden, naar 7 Mile Beach (dit ligt bij het plaatsje Gerroa geloof ik). ’s Middags hadden we gelijk de eerste les, vooral de basics geleerd en nog niet veel gesurft (lag ook aan het crappy weer).

De rest was het steeds zo dat je de ene dag vroeg op moest en de volgende laat. Dat hield het volgende in:

Vroeg       07.00 – 08.00 ontbijten (breaky)

                08.00 – 08.15 wetsuits aandoen (wettys)

                08.30 – 10.30 surfles

                11.30 – 12.30 lunch

                13.00 – 13.15 wettys

                13.30 – 15.30 surfles

                18.00 – 19.00 dinner

Laat          09.00 – 10.00  breaky

                10.00 – 10.15 wettys

                10.30 – 12.30 surf

                13.30 – 14.30 lunch

                15.00 – 15.15 wettys

                15.30 – 17.30 surf

                19.00 – 20.00 dinner

Ik zat in groep 2: dinsdag laat, woensdag vroeg, donderdag laat en vrijdag vroeg (vrij alleen ochtend). We sliepen in een ‘cabin’ in een soort trailerpark en zaten met 7 op een kamer: Tessel, Femke, Lauren, Mimi (Duits meisje) en Louisa (Engelse). Mimi was een geval apart: heel grappig, maar ze kon niet ophouden met praten. Ik zou hier zoveel voorbeelden neer kunnen zetten (Fem zei al dat ze zo haar eigen talkshow zou kunnen beginnen, plus levenslessen haha), maar het toppunt was op de eerste vroege dag: ze had om 06.15 (kwart over fucking 6, sorry) haar wekker gezet, die ze zelf niet eens goed hoorde en waardoor de wekker maar af bleef gaan… Achteraf kan ik er wel om lachen, maar op dat moment kon ik haar wel wat aan doen (en de rest van de kamer deelde die gedachte met me).

Maargoed, de rest van de week surfen ging best wel goed en het was kei (ja Nick, het woord ‘kei’ zeg ik nou eenmaal) gezellig met iedereen:) tussendoor steeds veel tijd om te chillen (een hangmat voor de deur van je kamer is ontzettend vervelend) en om te kletsen met andere mensen, om te zien wat hun verdere reisplannen zijn.

Al met al: Surf Camp was awesome!! Het weer werd gedurende de week steeds beter en beter & dat maakte het surfen ook een stuk chiller, de laatste dag was het rustigst van alle dagen (avond ervoor was iedereen lekker wezen partyen) maar dat gaf ons wel de ruimte om goede golven te pakken. Ennn ook best een beetje trots, ben alle dagen naar surfles geweest (het schijnt een ding te zijn daar dat bijna iedereen sowieso een lesje skipt) dus prima zo haha:)

Back in Sydney

Vrijdagavond (30 okt) terug in het centrum van Sydney en Tes en ik moesten nog een hostel voor die nacht zien te vinden. Was niet makkelijk en hebben zeker een uur rondgelopen, met grote backpacks op onze rug, voordat we eindelijk een betaalbaar en vrij hostel hadden gevonden (we zijn er een stuk of 4/5 langs geweest, alles was vol of was 50 dollar voor 1 nachtje). Wel goed van ons om even uit onze comfortzone gerukt te worden, dit is natuurlijk wel dé manier om het backpacken optimaal te ervaren en op jezelf te vertrouwen (wat uiteindelijk soepel verlopen is).

Helaas ook iets minder leuks overgehouden aan Surf Camp: open en geïnfecteerde wonden bovenop mijn voet (van het schaven langs het board en heftige reactie daarop waarschijnlijk), ik zal jullie de foto’s besparen. Daarom afgelopen zaterdag (31 okt) naar de dokter geweest, want ik kon (en kan) niet eens meer normaal lopen van de pijn en het prikken van de wond, plus voel me gewoon niet zo goed daardoor (duizelig en koppijn). Bij de dokter eerst weer een heel formulier over mezelf in moeten vullen, het leek net eens Amerikaanse film. Ik was namelijk ook binnen een minuut weer buiten: recept gekregen voor antibiotica (pillen, helaas geel-zwart, en zalf), dat werd dan even 60 dollar voor het “consult” en nog 30 voor de medicijnen. Gelukkig is dat allemaal terug te vragen via de verzekering.

’s Avonds helaas ook niet mee uit kunnen gaan, wat super jammer was, want het was Halloween én ’s nachts werd live in een soort sportcafé/casino de rugbyfinale tussen Australië en Nieuw-Zeeland uitgezonden (de All Blacks van NZ hebben gewonnen, dus dat is iets van een troost). Maar dit was beter zo en uiteindelijk maar goed dat ik een avondje rust heb gepakt.

Gister (1 november alweer) daarom weer vrij weinig gedaan, even in het parkje tegenover het hostel gelegen met Tessel (na een uur begon het te onweren, wat is dat met ons ...), wel nog naar een Chocolate Bar geweest met haar en Lauren en vandaag (2 nov) alleen het hostel, park en mijn laptop gezien.

Maarrrr niet getreurd: de antibiotica begint al iets te werken (mijn voeten zijn eindelijk minder opgezwollen en zien er daarom niet meer uit als Hobbit voeten) en aanstaande woensdagochtend (het is hier nu maandagavond) vlieg ik naar Cairns (in het noorden van Australië ongeveer) om vanuit daar samen met Tessel en Lauren aan ons grote avontuur aan de East Coast te beginnen! I’m so excited:)

Volgende blog zal vast gevuld zijn met vele malen het woord ‘wauw’, nog heel veel meer foto’s en verhalen over hoe gaaf het hier allemaal wel niet is.. Tot dan!

Liefs Manon

P.S. Ik besefte me halverwege dit verhaal al dat het best erg lang ging worden. Zal me de volgende keer proberen te beperken tot minder woorden haha.

P.P.S. Mocht je het leuk vinden om me te volgen en een berichtje te krijgen zodra ik mijn volgende verhaal heb gepost, meld je dan rechts in de balk aan om een mailtje te ontvangen!